پیامبر بزرگ اسلام پس از خطبۀ مفصلی فرمودند:
« ای مردم! شما را شماره از آن حد فزون تر است که بتوانید یک یک با من دست بیعت دهید؛ و من به فرمان خدا مأمورم که از زبان هر یک از شما اعتراف گیرم که منصب فرمانروایی و امارت بر مؤمنان را که برای علی قرار داده ام پذیرفته اید؛ و نیز در مورد قبول امامت و ولایت امامانی که از نسل من و صلب علی اند اقرار و بیعت گیرم.
ما نیز به تبعیت از ایشان با تکرار این جملات، بیعت خود را اعلام می داریم:
« ای رسول خدا! آنچه در ولایت و رهبری مطلق علی و امامان پس از وی که از صلب اویند از جانب حق تعالی به ما ابلاغ کردی شنیدیم و در برابر آن مطیع و تسلیم ایم و به آن امر راضی و خشنودیم. اینک ما به دل و جان و به زبان و به دست با قبول ولایت با تو بیعت می کنیم و پیمان می بندیم که با این اعتقاد زندگی کنیم و با آن بمیریم و تا آن زمان که سر از خاک برداریم به آن پایبند باشیم و هرگز در آن تغییر و تبدیلی ندهیم و شک و تردیدی ننماییم و از سر پیمان خود بر نخیزیم و از خدا و پیامبرش و از امیرالمؤمنین و فرزندانش حسن و حسین و امامان دیگر که از صلب علی به جهان آیند فرمان بریم. در این امر مطیع خدا و پیامبرش و علی و حسنین و امامان پس از ایشانیم. تو ای پیامبر در مورد ولایت امیرالمؤمنین از دل و جان با ما عهد و میثاق بستی. از کسانی که توفیق مصافحه یافتند به دست، و از آنها که امکان این کار نیافتند به زبان بیعت گرفتی. پیمان کردیم که دیگری را بجای این امر نگیریم و دل و جانمان به جانب دیگری روی ننماید. خدا را در این کار شاهد گرفتیم؛ و او به شهادت کافیست؛ و تو نیز ای پیامبر و همچنین همۀ مطیعان فرمان حق از حاضر و غائب و فرشتگان و جنود خدا و همۀ بندگان او، همگی را گواه و شاهد این امر کردیم و خدا از هر شاهدی بزرگتر است. »